KONCERT JAN PTASZYN WRÓBLEWSKI SEKSTET

Sekstet Jana Ptaszyna Wróblewskiego powstał 25 lat temu.
Zespół wyspecjalizował się w przygotowywaniu specjalnych programów.
Do tej pory były to CICHA WODA I INNE JAZZY z wokalistką Lorą Szafran, który obejmował jazzowe wersje najbardziej znanych piosenek polskich z dawnych lat. TRZASKOWSKI! – jedyny dotąd przygotowany w Polsce program poświęcony twórczości Andrzeja Trzaskowskiego. HALKA – Jazz Interpretations, który jest suitą jazzową opartą na motywach opery Stanisława Moniuszki, oraz CAPELLA VARSOVIENSIS – jazzowe wersje piosenek Henryka Warsa, które znalazły swój finał na specjalnie wydanej płycie.
Projekt „Komeda. Moja słodka europejska ojczyzna” przygotowywany był przez wiele lat, aż doczekał się premiery w 2013 roku. Swój udział miał tu Krzysztof Balkiewicz, wiceprezes Stowarzyszenia Opieki Nad Spuścizną Krzysztofa Komedy. Materiał koncertowy przygotowany został na zespół i recytatora. Tego rodzaju łączenie jazzu i poezji miało już miejsce w Polsce w 1957 roku, kiedy to Andrzej Trzaskowski przygotował muzyczną oprawę, której towarzyszyły wiersze Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego recytowane przez Wojciecha Siemiona, oraz w 1960 roku, gdy Krzysztof Komeda grał jazz w rytm poezji Jerzego Sity prezentowanych przez znów niezmordowanego Siemiona i Halinę Mikołajską. Siedem Lat potem Komeda wydał w Niemczech jedną ze swych najsłynniejszych płyt „Meine susse europaische heimat” z poezją przygotowaną i przetłumaczoną przez Karla Dedeciusa. Płytę tę uznano za najlepszą w swoim stylu na kontynencie. I właśnie zawarty na niej materiał stał się tematem, który Ptaszyn postanowił przerobić na swój styl dla sekstetu, oddając tym samym swoisty salut Komedzie. Tym razem w roli recytatora wystąpił Andrzej Seweryn. Punktem kulminacyjnym stało się wydanie rok temu albumu płytowego pt. „Moja słodka europejska ojczyzna”, który zrobił karierę nie tylko z muzycznego punktu widzenia – pojawił się na rynku w okresie wzmożonej działalności politycznej, której jednym z haseł było zjednoczenie europejskie. Pomijając kontekst pozasceniczny, album zyskał miano jednego z najlepszych w 2018 roku w ankiecie magazynu „Jazz Press”, zaś sekstet, w różnych konfiguracjach, zaczął coraz częściej pojawiać się z jego prezentacją na krajowych scenach. Niestety, ze powodów organizacyjnych oraz ze względu na zdrowie lidera już bez prezentacji poetyckich. Za to ze zdecydowanie większą akcentacją muzyczną.